BBTK imec
De regering Michel bestaat binnenkort twee jaar. Dat laat zich voelen in je koopkracht en je afgebouwde sociale rechten. En het is nog niet voorbij: deze zomer maakte duidelijk dat de regeringspartijen opnieuw in jullie richting kijkt om te ‘besparen’ en ‘hervormen’. Straf is dat het voor de werkgevers, daarin gesteund door sommige regeringspartijen, zelfs nog verder mag gaan dan wat er nu op de tafel ligt. En er liggen véél dossiers op de tafel.
Plan Peeters
Het was Minister van Werk Peeters die de vakantierust van zijn collega’s verstoorde met een ‘kant-en-klare’ versie van zijn plan rond werkbaar (of eerder wendbaar?) werk. Wij hebben alvast van de zomer gebruik gemaakt om de tekst meer dan aandachtig te lezen. Onze analyse van voor de zomervakantie blijft overeind: als de minister zijn zin krijgt behoort de 38-uren week tot het verleden. Dat heeft te maken met zijn voornemen om de arbeidsduur voortaan op jaarbasis te berekenen (de zogenaamde ‘annualisering’). Zijn plan bevat nog andere pareltjes als het invoeren van een contract voor uitzendwerk voor… onbepaalde duur. Dat maakt het plan als geheel catastrofaal voor de rechten van de werknemers. En de reactie van de werkgevers? In de media lieten ze rechtstreeks of onrechtstreeks (via bepaalde regeringspartijen) weten dat het plan niet ver genoeg gaat. Ze gaan zelf zover om het als geheel te verwerpen. Het toont aan dat het op dit ogenblik onmogelijk is om met de werkgevers tot redelijk sociaal overleg te komen.
En deeltijds werk?
Toch moeten we erkennen dat onze waakzaamheid én acties van het voorjaar niet zonder gevolgen zijn gebleven. Het voornemen van de minister om deeltijdse werknemers pas 24 uur op voorhand te verwittigen van hun werkrooster is verdwenen. Het blijft minstens 5 dagen. Met dank aan de acties die dit hebben mogelijk gemaakt.
Staat je loon nog jaren stil?
Daarnaast bleek deze zomer dat de regering van plan is om je loon nog jarenlang te bevriezen. Dat zou namelijk het effect zijn van de door Peeters voorgestelde hervorming van de zogenaamde ‘Wet van 1996’. Die regelt de manier waarop het tweejaarlijks loonsoverleg tussen werkgevers en werknemers moet verlopen. Kortom, de wet legt vast hoeveel je loon mag stijgen en dat zal quasi nihil zijn.. Of liever: moet dalen. Want uit de tekst blijkt dat het de bedoeling van deze regering is dat onze lonen voortaan ook trager zouden stijgen dan in onze buurlanden. Dat we kortom verarmen tegenover de Fransen, Duitsers en Nederlanders. Naast het beknotten van het centraal overleg zou ook het sectoraal loonsoverleg uitgehold worden. Zo’n negatieve loonspiraal is economisch nefast, maar zal er ook voor zorgen dat iedereen individueel zal moeten bedelen bij zijn baas om een loonsverhoging. En de reactie van de werkgevers? Het gaat niet ver genoeg! Zo publiceerde een werkgeversorganisatie eind augustus nog een paginagrote krantenadvertentie waarbij ze eisten dat de loonkosten ten aanzien van de buurlanden nog met 10% zou moeten dalen. Alsof dat niet genoeg is: ook de baremieke anciënniteitsverloning en zelfs de index moet voor hen opnieuw op tafel komen.
De begroting op orde?
En zelfs het einde van de zomer zorgde nog voor een ‘verrassing’: deze regering, die de begroting in een handomdraai in evenwicht zou brengen, houdt daar niet langer aan vast. Op zich hebben wij altijd betoogd dat dit contraproductief was, maar dan moet de vraag gesteld worden waar al dat geld dat de mensen de voorbije jaren inleverden naartoe ging. Ook dat maakte de regering duidelijk: naar de bedrijven die al miljarden belastingskortingen kregen. En het is nog niet voldoende. Als het van de Minister van Financiën afhangt wordt het gat in de begroting nog 2 miljard euro groter… om het tarief op de vennootschapsbelasting met bijna 14% te verlagen. Wij maken ons weinig illusies over naar wie deze factuur zal worden doorgeschoven.
Alles samen op tafel
En nog andere grote dossiers staan voor hun ontknoping. Ook rond de eindeloopbaan (pensioen zware beroepen en gelijkstelling van bepaalde periodes in je pensioen), het stakingsrecht en de ‘begeleiding’ van langdurig zieken naar de arbeidsmarkt plant deze regering in de herfst knopen door te hakken. Met de gemeenteraadsverkiezingen aan de horizon wordt dit wellicht het laatste grote exploot van deze regering. De werkgevers beseffen dat, laten het sociaal overleg voor wat het is, en lobbyen nu volop rechtstreeks bij de regeringspartijen.
29 september: allen daarheen!
De vele dossiers die samen aan elkaar worden gelinkt dreigen een explosieve cocktail te vormen, die finaal in de gezichten van de werknemers en uitkeringsgerechtigden dreigt te ontploffen. De inzet van de betoging van 29 september is daarom groot. We roepen je dan ook op om te komen, en neem zoveel mogelijk collega’s mee. Samen sterk!
Myriam Delmée, ondervoorzitter BBTK Erwin De Deyn, voorzitter BBTK
